دلم میخواست جای اون دختره تو اون کارتونه ابری با احتمال ریزش کوفته قلقلی بودم. دلم میخواذ مثل اون میرفتم تو یه قصر ژله ای که همه چیزش از ژله بود. یه جاهاییشم واسه تنوع با پاستیل تزیین شده بود. وقتی میخواستم بیام بیرون از قصر مجبور بودم انقدر از دیوار بخورم که یه سوراخ درست بشه و بعد من ازش بیام بیرون. خیلی لذت بخشه زندگی تو همچین خونه ای. همه چیز اونجا انعطاف داره. اگه میتونستم یه پسره ژله ای هم توش میذاشتم هر وقتم که احساس میکردم داره اذیتم میکنه درسته قورتش میدادم. کاش تخیلاتمون به حقیقت تبدیل میشد.اصلا کاش میشد هرچیزی رو که باعث ازارمون میشدو قورتش میدادیم اونوخ از همه چیزای بد واسمون یه مزه خوب میموند.
پا نوشت: اگه واقعا یه همچین اتفاقی بیوفته ما همه از چاقی میترکیم چون از صبح تا شب باید مشغول خوردن باشیم
چه نتیجه گیری خشنی گرفتی !
من فعلا تو تخیلاتمم. اذییت کنی میخورمتا
من گنایم ها!! اگه منو بوخوری بحران بی شوهری در ایران تشدید میشه چون یه پسر گل از روی زمین محو میشه.ولی به پست من که ربط نداشت؟! ینی اون کوه رو میخوری؟
نخیر . گفتی مثل موقعیه که آدم میخواد زن بگیره. خوب نگیر
اون موقع باید همه چیزو میخوردیم حتی خودمونو خیلی خوشمزه میشد
هر چیزی رو نمی شه قورت داد
بعضی چیزا توی گلو گیر می کنه
ممکنه آدم خفه بشه
بعضی چیزارم اگه من قورتش ندم اونا منو قورت میدن.
از همه چیزای بد واسمون یه مزه خوب میموند. چقدر خوب نوشتی چند بار خوندمش آره کاش میشد . اولش میخواستم بگم چیزای بد ارزش ندارن برن تو معده اما با جمله بالاییت بسی حال کردم
پس بخورش مشکلاتو
اگه همه مون میشدیم توپ قلقلی ولی دنیا به کاممون بود می ارزید
بعضی ها تو اینجا نرفتنم دارن میترکن...اما من دوست دارم میرم و نمیترکم...